Verlichtingssterkte

Verlichtingssterkte is in een eerder artikel al aangestipt. Het is de hoeveelheid opvallend licht (Lumen/lichtstroom) per oppervlakte-eenheid. In veel gevallen vierkante meter die wordt uitgedrukt in Lux (x). In het algemeen wordt er gesproken van een gemiddelde verlichtingssterkte (E_gem). Er is een formule om de verlichtingssterkte uit te rekenen.

E= phi (lichtstroom) : A (oppervlakte)

Bijvoorbeeld: Een lichtstroom van 5000 Lumen valt op een oppervlakte van 5m². Dan is de verlichtingssterkte 5000/ 5 = 1000 Lux.

1. Gewenst lichtsterkte ouderen: 500 lux
2. Gewenste lichtsterkte jongeren: 300 – 400 lux.

Voor een gewone woonruimte wordt een verlichtingssterkte van 200 lux aangeraden voor de basisverlichting in combinatie met goede functieverlichting om zo wel voor het totaal de juiste lichtsterkte te hebben. Functionele verlichting kan bestaan uit spots, die op een aanrechtblad, eettafel of andere plek gericht wordt die functioneel licht behoeft zoals bijvoorbeeld een leeslamp bij een fauteuil of bank. 

Door het gebruik van een dimmer kan de lichtsterkte op ieder moment worden aangepast naar de gewenste sterkte waardoor verlichting flexibel kan worden gemaakt. Er zijn namelijk momenten waarop meer licht nodig is dan andere. Dimmen gebeurde vroeger op Lumen, kleur bleef dan hetzelfde. Nu heb je systemen die zowel de kleurtemperatuur als het aantal Lumen kunnen dimmen  bijvoorbeeld soft dim technieken of dim-to-warm. 

Vanwege gemak en kosten regelen veel mensen alle verlichting via een dimmer maar dat gaat eigenlijk zijn doel voorbij omdat je het per deel van de ruimte wil kunnen instellen om zo voor elke mood de juiste verlichting neer te kunnen regelen. Een individuele dimmer per lampen (set) te gebruiken. Om geen dagtaak te hebben aan het handmatig dimmen van de verschillende dimmers kan een domotica systeem gebruikt worden.