Evenwichtige verhoudingen

In een interieurontwerp en in de architectuur speelt ook de verhouding tussen de mens en het ontwerp een belangrijke rol. Het gaat hier om een gevoelsmatige verhouding waarin de interactie tussen de mens en het ontwerp en of de omgeving een rol speelt. 

Een gebouw zou qua afmetingen een relatie moeten hebben tot de mens. Bij een evenwichtige verhouding voelt de vormgeving passend en wordt het ontwerp als toegankelijk ervaren. Zo heeft een hele hoge kathedraal een onevenwichtige verhouding vaan de rijtjeshuizen veelal een evenwichtige verhouding hebben.

Als er een onevenwichtige verhoudingen is tussen de mens en de ruimte zoals bijvoorbeeld in een hele hoge kathedraal, een hele grote ruimte of als de plafond relatief te hoog of te laag zijn, de ruimte juist relatief heel klein is of als de gangen te breed of te smal zijn dan wordt hier instinctief op gereageerd. Er wordt onbalans ervaren. Bij de een ontstaat een gevoel van onbehaaglijkheid en bij anderen juist van desoriëntatie of irritatie.

Hoogtes van een ruimte worden dus ervaren vanuit de menselijke maat en de door de mens herkende verhouding tussen de mens en de ruimte. Het is en blijft een subjectieve ervaring omdat de omgeving een belangrijke rol speelt.  In een lege ruimte kan de mens zich verloren voelen terwijl precies dezelfde ruimte als deze gemeubileerd en gestoffeerd is juist als zeer plezierig ervaren kan worden. (denk maar eens aan bezichtigen voor het kopen van een huis in een leeg huis of juist in een leuk ingerichte woning). Een kleine volle ruimte kan juist ook weer benauwend aanvoelen. De context en samenhang van de omgeving bepaald dus hoe een ruimte ervaren wordt.